Staphylococcus Aureus και ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη Staphylococcus Aureus νουκλεϊκό οξύ

Ο Staphylococcus aureus είναι ένα από τα σημαντικά παθογόνα βακτήρια της νοσοκομειακής λοίμωξης.Ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος (SA) ανήκει στον σταφυλόκοκκο και είναι εκπρόσωπος των θετικών κατά Gram βακτηρίων, τα οποία μπορούν να παράγουν ποικιλία τοξινών και διεισδυτικών ενζύμων.Τα βακτήρια έχουν τα χαρακτηριστικά της ευρείας κατανομής, της ισχυρής παθογένειας και του υψηλού ποσοστού αντοχής.Το θερμοσταθερό γονίδιο νουκλεάσης (nuc) είναι ένα εξαιρετικά διατηρημένο γονίδιο του χρυσίζοντα σταφυλόκοκκου.Τα τελευταία χρόνια, λόγω της εκτεταμένης χρήσης ορμονών και ανοσοποιητικών σκευασμάτων και της κατάχρησης αντιβιοτικών ευρέος φάσματος, οι νοσοκομειακές λοιμώξεις που προκαλούνται από ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη Staphylococcus aureus (MRSA) στον σταφυλόκοκκο έχουν αυξηθεί.Το εθνικό μέσο ποσοστό ανίχνευσης του MRSA ήταν 30,2% το 2019 στην Κίνα.Το MRSA χωρίζεται σε MRSA που σχετίζεται με την υγειονομική περίθαλψη (HA-MRSA), MRSA που σχετίζεται με την κοινότητα (CA-MRSA) και MRSA που σχετίζεται με ζώα (LA-MRSA).Τα CA-MRSA, HA-MRSA, LA-MRSA έχουν μεγάλες διαφορές στη μικροβιολογία, στη βακτηριακή αντοχή (π.χ., το HA-MRSA παρουσιάζει μεγαλύτερη αντοχή σε πολλά φάρμακα από το CA-MRSA) και στα κλινικά χαρακτηριστικά (π.χ. σημείο μόλυνσης).Σύμφωνα με αυτά τα χαρακτηριστικά, διακρίνονται τα CA-MRSA και HA-MRSA.Ωστόσο, οι διαφορές μεταξύ CA-MRSA και HA-MRSA στενεύουν λόγω της συνεχούς μετακίνησης ανθρώπων μεταξύ νοσοκομείων και κοινοτήτων.Το MRSA είναι ανθεκτικό σε πολλά φάρμακα, όχι μόνο ανθεκτικό στα αντιβιοτικά β-λακτάμης, αλλά και σε αμινογλυκοσίδες, μακρολίδες, τετρακυκλίνες και κινολόνες σε διάφορους βαθμούς.Υπάρχουν μεγάλες περιφερειακές διαφορές στα ποσοστά αντοχής στα φάρμακα και διαφορετικές τάσεις.

Το γονίδιο mecA της αντίστασης στη μεθικιλλίνη παίζει καθοριστικό ρόλο στη σταφυλοκοκκική αντοχή.Το γονίδιο μεταφέρεται σε ένα μοναδικό κινητό γενετικό στοιχείο (SCCmec), το οποίο κωδικοποιεί την πενικιλλίνη-δεσμευτική πρωτεΐνη 2a (PBP2a) και έχει χαμηλή συγγένεια με τα αντιβιοτικά β-λακτάμης, έτσι ώστε τα αντιμικροβιακά φάρμακα να μην μπορούν να εμποδίσουν τη σύνθεση του στρώματος πεπτιδογλυκάνης του κυτταρικού τοιχώματος. με αποτέλεσμα την αντοχή στα φάρμακα.